Umutların gerçekleşmediği
sokaklarda büyüdük biz…
Cesaretini korkularından alan
çocuklardık birazda sanki…
Ezilmiş yanlarımızı
öfkemizle onarmak derdine düştük ara ara…
Yüksek sesle küfretmeyi öğrendik
duyulmasını,
farkedilmesini
istediğimiz zamanlar, varlığımızın…
En kolayından top oynadık
tozlu topraklı,
cam parçacıklı arsalarda…
Şişkin egolarımız olamadı,
o yüzden çocuk çeteleri kurduk
bi arada güçlü olma umuduyla…
Nasıl savruldu ise hayat,
o güçlü rüzgarlarda geçti yolculuğumuz…
Velakin biz “umutların gerçekleşmediği
sokaklarda büyüdük
ve en sonunda anladık ki
“biz umudun ta kendisiydik aslında”….
o.chnr….