Prof. Dr. Osman AKTAŞ

Yine şişman mı olurum bilmem; Belki küçülmüşümdür çektiğim hastalıktan. Dinle ey imam bak! Hangi bedenle olsa ne yazar, Çıkacağım karşına utanmadan çırılçıplak. Önce sağa,

Sevdayı keramette, Vuslatı kıyamette, Azadı merhamette Arama ey gafil boştur! Yorgun durur derin karanlıkta Sokak fanusunun nuru, Amma hoştur; nemrut elinden kurtarmak onuru… Hoştur,

Ne kocaman hayalleri, Ne sevgilisi vardı… Bazen ev süpürür, cam siler, Bazen bulaşık yıkardı… Bazen allık sürerdi yanaklarına… Babasından gizler rastıklı gözlerini, Annesinden habersiz

Umutsuz bakışların vardığı yerde; Güllerde güneşin rengi soluyor; Işığın çaresiz kaldığı yerde; Bakış görülmeyen resim oluyor. Kör kurşun delice bağrına varsa; Göğsüne bastığın mendil

Baharla her şey güzel; Güzel bir tutam çimen; Güzel badem çiçekleri… Tamam… Öten kuşun, çalan sazın, Gülen kızın Sesi güzel baharda… Tamam… Kedi miyavlaması,

Mevsimlerden zemheri yazıyor tarihin takviminde… Gece karanlık… kendine yanıyor idare lambasında ışık Rengi can çekişen, çelimsiz, soluk kırmızı renginde. An içine çekilir içini çekerek,

Erken giderim Bakmayın geç doğduğuma, Geçerim zifiri karanlığın içinden Seherlere yürürüm geceden. Ayaklarımda zincir yaralanır Bileğimin yerine…   “Eyvallah” dostlar…   Altındağ uyurken gittiğimde

Gururun tuttuğun balık kadar Kocaman… Gözündeki keyif bir başka… Daha mı çok yandı canı? Yanındaki küçükten… Gelmişken aşka, Köpek balığı tutsaydın keşke!